Yapması oldukça zor, ancak sonrası oldukça keyifli olay…

Bildiğiniz üzere her sene sonunda bir yazı paylaşıyorum. Daha doğrusu farklı bir konu hakkında sizlerle sohbet ediyorum. Bu sene de içimden: Affetmek ve affedilmek geldi.

Sanırım bu başlıkla ilgili yarası olmayan yoktur. Sezen Aksu’nun da şarkısında dediği gibi “Yaralı tepeden tırnağa herkes yaralı, alışılmıyor acıya; yok kaidesi kuralı! 

Kimimiz kendimizi affedemiyoruz, kimimiz başkalarını. Kimimiz toplum baskısı yüzünden yaşadıklarımızı, kimimiz kaderimizi.  Kendimizi sevmek, kendimizle barışmak ve dersimizi almak konusunda da iyi değiliz. Sürekli geçmişte yaşayarak hayatı ıskalıyoruz.

Af dilemek zaten kulağa çok ters geliyor değil mi? Çünkü her zaman haklı çıkma gayesindeyiz. Çok yazık bize… Affetmenin insanı özgürleştirdiğini unutuyoruz. Kendimize iyi davranmayı ne zaman öğreneceğiz? Kendimize iyi davranmazsak diğerlerine nasıl iyi davranabiliriz ki! 

O zaman neden affedemiyoruz? Gelin cevapları şöyle sıralayalım:

• “Affettiğim zaman yapılan hatayı unutabilirim” Halbuki affetmek unutmak değildir. Önemli olayları insan zihni unutmaz. Affetmek, ortada bilinen ve hatırlanan bir yanlış olduğu gerçeğini değiştirmez. Yaşanan şeyin hatırası bizde kalmaya devam edecek olsa da bu yaşantının acısını taşımak zorunda olduğumuz anlamına gelmez. Yaşamış olduğumuz acının farkında olarak, bu acıyı artık taşımamayı seçebiliriz. Affederek kendimizi tedavi edelim!
• “Affedersem yaptığı hataya hak vermiş ve bu hatayı kabul etmiş olurum.” Affetmek demek karşımızdaki kişiyi haklı ya da suçsuz bulmak değil. Affetmek yapılan şeyden dolayı incindiğimizi, kırıldığımızı, üzüldüğümüzü yok saymak ya da önemsiz göstermek de değildir. Affetmek ortada bir hata olduğu ve bunun bizi olumsuz olarak etkilediği gerçeğini kabullenmeyi gerektirir. Kurtul geçmişin yüklerinden!

• “Affedersem tekrar aynı hatayı yapabilir.” Biz affederek diğer kişinin davranışını kontrol ettiğimizi mi düşünüyoruz? Çok yanlış. Çünkü, kimsenin davranışları bizim kontrolümüzde değildir. Biz ancak kendi davranışlarımızı ve seçimlerimizi kontrol edebiliriz. Biz affetmeyi seçtikten sonra diğer kişinin aynı hatayı tekrar yapması ya da yapmaması onun seçimidir. Affetmek özgürleştirir!

• “Affedersem aptal durumuna düşerim, gurursuz olurum” Affetmek güçsüz ya da aptal olduğumuzu göstermez. Tam tersine bu, sizin kararınız, bilinçli ve özgürce aldığınız karar. Bu kararı SİZ verdiniz!

Veee son söz de psikiyatr Thomas Szasz’dan gelsin: Aptal insan ne affeder ne de unutur; saf insan affeder ve unutur, akıllı insan ise affeder fakat unutmaz.’

O zaman neden bu sene kızgın olduğunuz birini affederek işe başlamıyorsunuz!

2019 yılında affetmeniz dileği ile…